Παιδιά έχω το εξής πρόβλημα… Σε λίγο καιρό θα φιλοξενήσω φίλους μου από Αθήνα κτλ.. Τους έχω πει τα καλύτερα για αυτή τη πόλη και ανυπομονούν πως και πώς να έρθουν, να την δουν από κοντά και να περάσουν αξέχαστα. Το πρόβλημα είναι όμως, πως αξέχαστο θα τους μείνει και το κατεστραμμένο οδικό δίκτυο μας και όχι μόνο!! Ντρέπομαι για τους δρόμους μου και που είμαι αναγκασμένη να δικαιολογηθώ για τη κάθε λακκούβα-χαντάκι που θα πέσουμε με το που θα μπούμε στην είσοδο αυτής της πόλης. Ακόμα και έξω από το σπίτι μου ντρέπομαι να τους αφήσω γιατί δυστυχώς ο δρόμος του σπιτιού μου, διεκδικεί τον τίτλο του πιο κακοκατασκευασμένου!! Πραγματικά είμαι υπερήφανη για την πλούσια ομορφιά αυτού του τόπου, τις απίθανες παραλίες του, το καλό φαγητό και τη φιλοξενία των ανθρώπων μας. Δε παύω όμως να ντρέπομαι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που αφήνουμε, (φταίμε και εμείς, ναι) να τον ρημάζουν. Ντρέπομαι αλλά και λυπάμαι γιατί μας θεωρούν ηλίθιους, λες και δε ξέρουμε τους λόγους που χρόνια ολόκληρα αφήνουν να διαιωνίζεται αυτή η κατάντια. Δεν είναι δυνατόν να ζούμε στο 2010 και οι δρόμοι μας να θυμίζουν χωρίο της δεκαετίας του ΄50, ακόμα και πιο πίσω. Ντροπή σας, απλά!
Υ.Γ. Σας ευχαριστώ για το χώρο που μας δίνετε να εκφραζόμαστε και να καταθέτουμε τα προβλήματα μας και ελπίζω όλοι αυτοί οι αρμόδιοι να διαβάζουν που και που και να ενημερώνονται, αφού δεν μας κάνουν την τιμή να βγαίνουν έξω από τη πόρτα τους και να βλέπουν όλα αυτά που συμβαίνουν, ιδίοις όμασι.