Για τα μυστικά της αύξησης της ποιότητας αλλά και τα λάθη που συχνά γίνονται στην Κρήτη στη διαχείριση του ελαιολάδου από την παραγωγή μέχρι και την αποθήκευση, μίλησε στο Ράδιο Λασίθι ο σύμβουλος ποιότητας ελαιολάδου Βασίλης Φραντζολάς.
Το όνομα που έχει αποκτήσει το ελαιόλαδο ως ο υγρός χρυσός της Ελλάδας δεν είναι τυχαίος, όμως τα προβλήματα που εμφανίζονται σε όλα τα στάδια επεξεργασίας του ελαιολάδου επηρεάζουν αυτόν τον πλούτο, και όπως λέει ο κ. Φραντζολάς το ελληνικό ελαιόλαδο τελικά δεν έχει την ποιότητα που θα μπορούσε να έχει, έχοντας όμως πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Κι αυτό όπως τονίζει οφείλεται τόσο σε λάθη των παραγωγών και τον ελαιοτριβείων αλλά και σε ευρέως διαδεδομένους μύθους που όλοι έχουν.
Όπως τονίζει βασικός παράγοντας για την αύξηση της ποιότητας είναι το να γίνεται η συγκομιδή όσο το δυνατόν νωρίτερα, όσο ο καρπός είναι ακόμα πράσινος.
Όπως λέει ο κ. Φραντζολάς, όσο μπαίνει ο χειμώνας και οι ελαιόκαρποι αλλάζουν χρώμα τόσο χάνουν τις πολύτιμες ιδιότητες τους και πέφτει η ποιότητά τους. Η πικρή και πικάντικη γεύση που πρέπει να έχει το ελαιόλαδο μπορεί να μην άρεσει σε κάποιους, όμως αυτό το κριτήριο που δείχνει ότι το λάδι είναι ακόμα ζωντανό και δεν έχει πεθάνει.
Πολλοί, ειδικά στην Κρήτη, όπως είπε πιστεύουν πως πρέπει να περιμένουν τις βροχές για να βγάλουν περισσότερο λάδι οι ελιές, κάτι που όπως λέει είναι εντελώς αντιεπιστημονικό και λάθος, αφού το μόνο που συμβαίνει με τις βροχές είναι να φουσκώνουν οι ελιές και τίποτα περισσότερο.
Βασικό λάθος επίσης είναι η συγκέντρωσή τους στα σακιά και η εναπόθεσή τους για πολλές μέρες έξω από τα ελαιοτριβεία. Με αυτό τον τρόπο όπως είπε, αρχίζουν οι ζυμώσεις μέσα των ελαιοκάρπων και χάνονται τα πολύτιμα συστατικά κάτι που φαίνεται άμεσα στους οργανοληπτικούς ελέγχους και έτσι το λάδι δεν χάνει την ονομασία του έξτρα παρθένου, όπως θα μπορούσε να έχει.
Λύση για αυτό είναι να γίνεται άμεσα η άλεση από το ελαιοτριβεία αλλά και η πλήρης κατάργηση των σακιών και η αντικατάστασή τους με πλαστικά τελάρα που κυκλοφορούν για αυτό το σκοπό.
Η μέτρηση των γραμμών του ελαιολάδου τονίζει ο κ. Φραντζολάς, πλέον δεν είναι το μοναδικό κριτήριο που να δείχνει την ποιότητα του ελαιολάδου αφού είναι πολύ εύκολο πλέον να εξεταστούν και άλλα στοιχεία και δεν είναι λίγες οι φορές οπως αναφέρει που λάδια με 3 γραμμές οξύτητας που θα έπρεπε να είναι έξτρα παρθένα έχουν χάσει την ποιότητα τους και μαζί τον έξτρα παρθένο χαρακτηρισμό τους.
Λάθη στη συντήρηση
Το ελαιόλαδο όμως χάνει τις ευεργετικές του ιδιότητες και από τον τρόπο τον οποίο αποθηκεύεται. Βασικός εχθρός του είναι ο αέρας και για αυτό η λύση είναι η αποθήκευση σε όσο το δυνατό μικρότερα μπουκάλια, τα οποία ιδανικά θα πρέπει να είναι είτε από inox ή γυαλί, και να έρχονται επίσης σε επαφή με ήλιο και να διατηρούνται σε θερμοκρασίες κάτω των 20 βαθμών, ιδανικά στους 15.
Βασικό για την συντήρηση του ελαιολάδου είναι το φιλτράρισμά του και αυτό είναι κάτι που απαραίτητα θα πρέπει να γίνεται είτε στο ελαιοτριβείο αλλά ακόμα και στο σπίτι με ειδικά φίλτρα. Χωρίς αυτή τη διαδικασία το ελαιόλαδο έχει πολύ μικρότερο χρόνο ζωής.
Όσο για το πόσος είναι αυτός ο χρόνος ζωής; Ο κ. Φραντζολάς τονίζει πως το σωστά συντηρημένο ελαιόλαδο πρέπει να καταναλώνεται το πολύ σε ένα χρόνο, τονίζοντας πως ειδικά στην Κρήτη αυτό δεν τηρείται, αφού ο κόσμος καταναλώνει συνήθως την περσινή του παραγωγή και έτσι πολύς κόσμος καταναλώνει ελαιόλαδο το οποίο έχει πλέον μικρή αξία.