«Φιλί ζωής» στα 19 τμήματα ΤΕΙ τα οποία επρόκειτο να κλείσουν τον επόμενο χρόνο, δίνει ο Υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου. Το υπουργείο «παγώνει» το λουκέτο για ένα χρόνο, ώστε μέσα σε αυτό το διάστημα να αποφασιστεί η τύχη των τμημάτων στο πλαίσιο των ευρύτερων αποφάσεων για τη διασύνδεση πανεπιστημίων, ΤΕΙ και ερευνητικών κέντρων.
Ειδικότερα, επί υπουργίας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου το 2012, αποφασίστηκε συνολικά 19 τμήματα σε διάφορα ΤΕΙ της χώρας να ολοκληρώσουν τη λειτουργία τους το ακαδημαϊκό έτος 2017-18, αφού θα έχουν αποφοιτήσει οι φοιτητές τους. Πρόκειται για πέντε τμήματα του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας (σε Πάτρα, Αίγιο και Πύργο), από δύο στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη και Μουδανιά), Κρήτης (Ηράκλειο και Ιεράπετρα), Λαμίας (Λαμία και Αμφισσα) και Λάρισας (Λάρισα και Καρδίτσα) και από ένα σε Αθήνα, Δράμα, Καλαμάτα, Καστοριά, Μεσολόγγι και Χαλκίδα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής», η νυν ηγεσία του υπουργείου αποφάσισε να συνεχίσουν να λειτουργούν, έως ότου ληφθούν οι τελικές αποφάσεις για τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ενδεικτικά, όπως δήλωσε στη Βουλή ο κ. Γαβρόγλου, «θέλουμε να πείσουμε τα πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ερευνητικά κέντρα να αρχίσουν να συζητούν, να δουν τι είδους κοινά προγράμματα και συνέργειες μπορούν να γίνουν, πώς μπορούμε να μοιράσουμε υποδομές και σε άλλα ιδρύματα».
Ο επίσημος λόγος που προκρίθηκε η παράταση της λειτουργίας των 19 αντί του λουκέτου, είναι ότι η Σύνοδος Προέδρων ΤΕΙ αρνήθηκε –παρά το αυτοδιοίκητο των ιδρυμάτων– να πάρει την ευθύνη για τα τμήματα που πρέπει να κλείσουν, ζητώντας από το υπουργείο να αποφασίσει. Σύμφωνα με τη Σύνοδο, τα ΤΕΙ με μεταβατικά τμήματα έχουν ήδη στείλει προτάσεις (με αποφάσεις των ανωτάτων συλλογικών οργάνων τους), για την επαναλειτουργία ή μη των 19.
Βεβαίως, το υπουργείο Παιδείας επικαλούμενο το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ/ΤΕΙ –άλλωστε χθες ο υπουργός είπε ότι και στο θέμα των διδάκτρων των μεταπτυχιακών προγραμμάτων τα ιδρύματα θα αποφασίσουν, αφού καταθέσουν τεκμηριωμένη μελέτη κόστους– το χρησιμοποιεί ως πρόφαση για να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας δύσκολης απόφασης όπως το λουκέτο.