Στη χρονική περίοδο που ζούμε ο αγροτικός κόσμος της περιοχής μας εξακολουθεί να καταβάλλει το δικό του τίμημα στο ταμείο της κρίσης.
Πήγαμε από κοντά και μιλήσαμε με νέους καλλιεργητές δεύτερης γενιάς και το τονίζω αυτό γιατί η πρώτη γενιά θυσίασε τα πάντα για ένα καλύτερο μέλλον κι όμως από τότε ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την καθημερινή περιπέτεια και τον αγώνα τόσων ανθρώπων δικών μας που μάχονται κόντρα σε ένα σύστημα που στην ουσία δεν τους θέλει παραγωγικούς αλλά εξαρτώμενους από τις ενισχύσεις, τις επιδοτήσεις και τα βοηθήματα που προβλέπονται με βάση την περίφημη ΚΑΠ ( Κοινή Αγροτική Πολιτική) γνωστή και ως “Πράσινη Βίβλος” της Ευρώπης.
Έχουμε μια γη εύφορη που δίνει χρυσάφι κι όμως ο σημερινός αγρότης όπως κι ο παλιός παραμένει εγκλωβισμένος στον καθημερινό του αγώνα απέναντι στον καιρό, στον μεσάζοντα, στην τιμή των προϊόντων όπως και στην έγκαιρη μεταφορά τους στις αγορές αλλά και στο δυσβάστακτο κόστος κάθε νέας καλλιεργητικής περιόδου.
Το να ξυπνάς καθημερινά χαράματα και να είσαι όλη τη μέρα μέσα σε 40 βαθμούς το να παίρνεις πενιχρά ποσά ή και καθόλου μετά από μια θεομηνία ή μια καταστροφή είναι ενός αδιέξοδος δρόμος. Η φαμίλια του κι οι γιοι του το καμάρι κι η ψυχή του. Σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά αυτή είναι η αγροτιά λέει σοφά ένα παλιό τραγούδι..
Στη σημερινή εποχή η φωνή αυτή δυναμώνει ξανά : Είμαστε γεωργοί, όχι σκλάβοι. Θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι οικονομικά και όχι χρεοκοπημένοι και ταπεινωμένοι. Επείγοντα αιτήματα: μείωση του κόστους παραγωγής, λίπασμα, φάρμακα, και άρση του νόμου τυποποιημένου σπόρου.
Kαι ένα από τα σπουδαιότερα ζητήματα προστασία κατά της φυσικής καταστροφής. Τους ακούει άραγε κανείς αλλά το σπουδαιότερο τους νιώθει; Δουλεύοντας όλη μέρα μέσα στο Θερμοκήπιο υπό 40 βαθμούς και με τέτοια άδικη φορολογία θεωρείσαι επιχείρηση; Τρέφοντας όλη την Ελλάδα και όχι μόνο πουλώντας τα προϊόντα σου σε εξευτελιστικές τιμές αφού το κράτος εισάγει τεράστιες ποσότητες από άλλα κράτη θεωρείσαι δικαιωμένος πολίτης ; Θα σταματήσουμε άραγε ποτέ να διαβάζουμε Μάχη επιβίωσης δίνει η φτωχομεσαία αγροτιά; Θα καταλάβουμε ότι ο πρωτογενής τομέας είναι η καρδιά της χώρας μας; Πόσος Ιδρώτας πόσος μόχθος πόση ταπείνωση πόση ανέχεια χρειάζεται για να κατανοήσουμε την ουσία του Αγροτιά Μια Φωνή και Μια Γροθιά;
Μόνο που αυτή η ουσία έχει να κάνει με την Ανθρωπιά την Αλληλλεγγύη, την κοινωνική μόρφωση και την ταπεινότητα στα απλά. Έξω απο χρώματα κόμματα και αποχρώσεις εκεί είναι που το δίκιο του απλού καθημερινού αγρότη μετρά αληθινά.
Ευχόμαστε ολόψυχα Καλη Σεζόν σε όλους τους Αγρότες μας και μια υπενθύμιση Καρδιάς: Προσπαθώντας για το αδύνατο, κατορθώνουμε το καλύτερο δυνατό.
Λέξεις και εικόνες: Μαρία Αγιασοφίτη / Απλά και Αληθινά