Έχουν περάσει πάνω από 50 μέρες από το συγκλονιστικό θανατηφόρο τροχαίο μεταξύ Γρα-Λυγιάς και Στομίου.
Εκεί που έχασε τη ζωή του ένας νεαρός μεροκαματιάρης, ένα πολύ καλό παιδί. Έχασε τη ζωή του από το πάθος του για τις μηχανές , την εξάρτηση από την ταχύτητα, την έλλειψη κράνους, που το απέφευγε συστηματικά. Αλλά ο νεκρός λένε πάντα δικαιώνεται…
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι έγινε. Ένοιωσα το αυτοκίνητο που οδηγούσα να ανασηκώνεται και να μετατοπίζεται πλάγια ο πίσω δεξιός τροχός. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έφευγα εκτός δρόμου, ότι έπεσα στο λάκκο, γιατί την ώρα εκείνη είχε έντονη αντηλιά , αλλά κοιτάζοντας μπροστά είδα ότι ήμουν στη θέση μου δεξιά πάνω στο οδόστρωμα. Κατέβηκα και τον είδα πεσμένο δεξιά εκτός δρόμου και πιο πίσω τη μηχανή του. Κοίταξα αν είχε σφυγμό (είχε και στα δύο χέρια) και φώναξα στον αυτόπτη μάρτυρα να ειδοποιήσει γρήγορα το ΕΚΑΒ και την αστυνομία. Εγώ τηλεφώνησα στο γυιο μου και μετά κατέρρευσα. Την επομένη είδα ότι είχαν φύγει όλα τα πράγματά μου από το ταμπλώ ακόμη και η πρόσοψη του κασετοφώνου. Τότε συνειδητοποίησα πόσο σφοδρή ήταν η σύγκρουση…
Η εφιαλτική εικόνα δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου. Καταπονώ υπέρμετρα τον εαυτό μου μήπως ξεχάσω την εικόνα αλλά δυστυχώς επανέρχεται ακόμη και στον πολύ λίγο ύπνο μου.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους δικούς του ανθρώπους και την κοινωνία μας. Από όλους αυτούς που ξέρουν τι έγινε και στενοχωρήθηκαν ή εκλαψαν για το Γιώργο. Το Γιώργο που έφυγε με αυτόν τον άδικο τρόπο τόσο νέος…
Έχω φτάσει δύο φορές κάτω από το σπίτι του στον κεντρικό δρόμο στην Αμμουδάρα (τη μία φορά με τον πραγματογνώμονα) και δεν αποτόλμησα να ανέβω και να ζητήσω συγνώμη. Γιατί δεν ήξερα αν αυτό ήταν καλό ή κακό για τους δικούς του ανθρώπους και δείλιαζα. Σκέφτηκα να πάω στο μνημόσυνό του και πάλι δείλιασα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι με κρατάει και δεν κάνω αυτό που αρμόζει. Ίσως είμαι μπολιασμένος με την περίεργη ψυχολογία αυτού που σκέφτεται ότι στην κολόνα του αυτοκινήτου μου ξεψύχησε ένας νέος άνθρωπος. Ίσως με επηρεάζει η εικόνα του πατέρα του με τα δικά του προβλήματα. Γιατί τον έβαλαν σε μια καρέκλα στο οξυγόνο ακριβώς δίπλα στο κρεββάτι μου στο νοσοκομείο. Και όταν ρώτησα μια κυρία που τον παρακολουθούσε, αν είναι ο πατέρας του παιδιού, μου απάντησε. Ναι είναι ο πατέρας του παιδιού που του έκλεισες προηγουμένως το δρόμο και χαροπαλεύει. Ίσως πολυμεγάλωσα και δεν παίρνω αποφάσεις…
Θέλω να ευχαριστήσω την Κατερίνα για τα καλά της λόγια, τη Μαρία και τους άλλους δημοσιογράφους μας. Μαρία λένε πως μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις και εσύ ανάρτησες την πραγματική φωτογραφία του δυστυχήματος για να μπορεί ο κάθε καλοπροαίρετος να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Υπήρξε βέβαια και η εξαίρεση και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. ‘’Ηλικιωμένος βγαίνοντας από παράδρομο έκλεισε το δρόμο σε νεαρό που έκανε delivery και χαροπαλεύει αυτή την ώρα.’’ Σαν ‘’κωλόγερος’’ και άλλα παρόμοια ανεβοκατέβαινα για πολλές ώρες στο διαδίκτυο. Προσπάθησαν Νίκο να μαζέψουν λίγο την είδηση στην εφημερίδα σου, αλλά η ουσία παρέμεινε. Μήπως ο πραγματικός σου στόχος ήμουν εγώ και βρήκες την ευκαιρία σου; Γιατί δεν είδα να ανακαλέσεις κάτι. ή τέλος πάντων να ξαναασχοληθείς με το θέμα για να το ελαφρύνεις λίγο. Ξέρεις Νίκο η πραγματική δημοσιογραφία, χρειάζεται κότσια που μάλλον και εσύ δεν τα έχεις. Ελπίζω οι πληροφοριοδότες σου για το συμβάν ,να ήταν πραγματικά εκεί και να μην ήταν αυτοί που έκλεψαν το πορτοφόλι του Γιώργου. Γιατί έγινε και αυτό απ’ ότι μου είπαν. Έχομε και τέτοιους ανθρώπους – καθίκια στην κοινωνία μας.
Πάντως Νίκο με τα γραφόμενά σου και τη γενικώτερη συμπεριφορά σου στο θέμα έδωσες ότι καλύτερο μπορούσες στους μηχανόβιους της περιοχής. Δεν χρειάζεται να αναλογίζονται το ρίσκο που αναλαμβάνουν πάνω στους δύο τροχούς , γιατί όταν κάτι πάει στραβά, πάντα θα φταίει ο κωλόγερος που έκλεισε το δρόμο… Νίκο συγχαρητήρια…
Εύχομαι στους ανθρώπους του Γιώργου να έχουν υπομονή και κουράγιο γιατί είναι απαραίτητα για όλους και ιδιαίτερα για τους εμπλεκόμενους, και στους νεαρούς που έχουν πάθος με τις μηχανές να έχουν όταν οδηγούν, πάντα στο μυαλό τους το Γιώργο. Για να μην θρηνήσομε άλλα τέτοια θύματα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΕΙΑΤΑΚΗΣ
Συν/χος γεωπόνος