Ακολοουθούν αποσπάσματα από το #kouragio16 της Παρασκευής. Για να το διαβάσετε ολόκληρο ελάτε από εδώ.
Δεν είναι παράλογο ούτε και ανεξήγητο είναι όμως ανησυχητικό. Η Ελλάδα μετατρέπεται ξανά σε μια χώρα αποκομμένη από το διεθνές περιβάλλον και αυτό, όπως συμβαίνει πάντα, θα έχει συνέπειες. Το έντονο προεκλογικό κλίμα που επικρατεί με αφορμή τα συνέδρια των τριών μεγαλύτερων κομμάτων βάζει στην άκρη τα μεγάλα προβλήματα και φέρνει στο προσκήνιο την (ανακουφιστική για κάποιους) πελατειακή διαχείριση της πραγματικότητας. Μια ματιά στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δίνει όλες τις απαντήσεις.
Την ίδια στιγμή που χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία προετοιμάζονται για ένα δύσκολο καλοκαίρι και σχεδιάζουν τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας, έχοντας ως δεδομένο πως ο πόλεμος θα συνεχιστεί, στην Ελλάδα η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στο πως και πόσο θα χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση την κατανάλωση.
Το παράδειγμα της Ιταλίας δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για μια χώρα εντός ΕΕ που έχει τις ίδιες και πολλές φορές μεγαλύτερες τιμές οικιακού ρεύματος από την Ελλάδα. Και προφανώς, λόγω κλίματος, μια χώρα με τεράστιες καταναλώσεις το καλοκαίρι όπως και εμείς. Εκεί λοιπόν με ευθύνη του πρωθυπουργού Mario Draghi, πέρα από τις απαραίτητες παροχές που δίνονται, θέμα δημόσιας συζήτησης αποτελεί το πως θα γίνει εξοικονόμηση ρεύματος το φετινό καλοκαίρι και τον επόμενο χειμώνα, κάτι που ήδη έφερε μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρακτικά τα κλιματιστικά σε όλα τα δημόσια κτίρια θα δουλεύουν σε χαμηλότερους ρυθμούς.
Σημαίνει μήπως αυτό πως η ιταλική κυβέρνηση δεν έχει υποχρεώσεις ή πως το πρόβλημα μετακυλίεται σταδιακά στους πολίτες;
Προφανώς και η απάντηση είναι όχι, αλλά το σημαντικότερο ίσως είναι πως αν το ενεργειακό πρόβλημα ενταθεί, οι γείτονες δεν θα πέσουν ξαφνικά απ’ τα σύννεφα και θα τρέχουν πέρα δώθε πανικόβλητοι, κάνοντας το ένα λάθος πίσω απ’ το άλλο, όπως συμβαίνει σε εμάς εδώ με κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα.
Στα ζεστά νερά της Μεσογείου
Σημειώνουμε δύο θετικές εξελίξεις:
- Η έλλειψη ενδιαφέροντος από μεγάλες εταιρίες για τις έρευνες υδρογονανθράκων στη δυτική Κρήτη τουλάχιστον διασφαλίζει πως δεν θα γίνει κάτι υπερβολικά βιαστικό και λάθος και δείχνει πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα. Η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης μπορεί να ήρθε υπό πίεση, αλλά δεν παύει να παραμένει λανθασμένη. Οι εξορύξεις είναι περιττές, ασύμφορες και ενδεχομένως επικίνδυνες. Αν η Ελλάδα και η Ευρώπη αποκοπούν σταδιακά από το ρωσικό φυσικό αέριο γιατί να μη συζητήσει κανείς για ακόμα περισσότερες ΑΠΕ με ένα πιο συγκεντρωτικό και αποδοτικό μοντέλο;
- Στα ανατολικά της Κρήτης και γύρω από τη νήσο Χρυσή τα πράγματα είναι κάπως κωμικοτραγικά. Με αφορμή τη νέα προσπάθεια παρεμπόδισης (βλ. καθυστέρησης) της Επιτροπής Παρακολούθησης του Σχεδίου Δράσης για να βρεθεί σήμερα, Παρασκευή, στη Χρυσή, το μόνο που μένει ως συμπέρασμα είναι πως όλη αυτή την κατάσταση κάποιοι την αντιλαμβάνονται μάλλον ως ένα παιχνίδι που πρέπει να κερδίσουν πάση θυσία. Είναι φανερό πλέον πως αν η αντιμετώπιση ήταν διαφορετική τα «προβλήματα» θα είχαν ξεπεραστεί προ πολλού. Σγχωρέστε μου το ύφος, αλλά το θέμα αυτό, με την παρούσα μορφή του τουλάχιστον, έχει εξαντληθεί. Για τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούνται ως σάκος του μποξ, θα ακούσουμε άραγε τίποτα;
Taleb
Παραμένουμε για λίγο στα ζεστά νερά της Μεσογείου, μεταφερόμαστε όμως λίγο πιο ανατολικά και συγκεκριμένα στα παράλια της Βυρητού, στο Λίβανο. Την πατρίδα του αγαπημένου, κατά δήλωση Ελληνο-Λεβαντίνου, Nassim Nicholas Taleb. Αν δεν αντιληφθήκατε το πολύ ιδιαίτερο κείμενό του για τον πόλεμο της Ρωσίας και την μετάφραση που κάναμε στο #kouragio, μην το χάσετε. Το κείμενο αυτό διαβάστηκε πολύ.
Το βρίσκετε εδώ.
Στην παραπάνω εικόνα βλέπετε μια αποτύπωση του πρώτου ολοκληρωμένου σχεδίου μιας πλωτής 100% αυτόνομης πόλης η οποία πρόκειται να κατασκευαστεί δίπλα στην πόλη Μπουσάν της Ν. Κορέας από την εταιρία Oceanix με τη συνδρομή του του ΟΗΕ. Η πόλη αυτή θα μπορεί να φιλοξενεί αρχικά 12.000 ανθρώπους, θα μπορεί να επεκταθεί μέχρι τις 100.000, και ο σκοπός της είναι να αποτελέσει πρότυπο και απόδειξη πως ο σχεδιασμός για μια πλήρως αυτόνομη πλωτή πόλη χωρίς πλημμυρικά φαινόμενα και ικανή να προσαρμόζεται στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είναι εφικτός.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 90% των μεγαλύτερων αστικών κέντρων του πλανήτη, από τη Νέα Υόρκη ως και το Ναϊρόμπι, θα έχει επιπτώσεις από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.
Η κατασκευή του αρχικού σχεδίου θα χρειαστεί δύο χρόνια και η πόλη υπολογίζεται πως θα έχει ολοκληρωθεί λίγο μετά το 2025.
Για περισσότερα εδώ.
La Rosalía
Aυτή είναι η Rosalía. Σπούδασε μουσική στη Βαρκελώνη, με το ενδιαφέρον της στραμμένο στην Ισπανική παράδοση και η διπλωματική της εργασία ήταν ένα άλμπουμ που έκανε παγκόσμια αίσθηση το 2018, αναδεικνύοντας τον μουσικό πλούτο της Ισπανίας και κυρίως το φλαμένγκο μέσα από εντελώς σύγχρονες συνθέσεις και παράλληλα αποσπώντας (δικαίως) φοβερά θετικές κριτικές. Η εκτόξευσή της ήταν άμεση και παράλληλη με το νέο ισπανόφωνο latin-reggeaton κύμα, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου και πλέον πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ποπ φαινόμενα διεθνώς. Ακόμα κι αν το όνομά της δεν σας λέει τίποτα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε ακούσει (θέλοντας και μη) τραγούδια της τα τελευταία χρόνια. Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε το ΜΟΤΟΜΑΜΙ, ένα άλμπουμ που είναι πάρα πολύ καλό, αλλά δεν θα μιλήσουμε τώρα για αυτό. Το πιο ενδιαφέρον άλλωστε με την περίπτωση της Rosalia δεν είναι απλά οι δημιουργίες της αλλά όσα κρύβονται από πίσω, και πως αυτά εκφράζονται ευρύτερα μέσα από την παρουσία της.
Μέσα από 110 τραγούδια και 7 ώρες κάθε είδους μουσικής, από John Coltrane, μέχρι Kate Bush, κι από το Papi Chulo μέχρι το theme του Super Mario, και βέβαια διάσπαρτο το νέο της άλμπουμ, η Rosalia με μια playlist δίνει μόνη της όλες τις εξηγήσεις. Ακούτε στο Spotify.
#kouragio
Πέτρος Νικολάου