Νωρίς το πρωί ο παραλιακός της Ιεράπετρας είναι ολοζώντανος από τη μια άκρη ως την άλλη. Μια παρέα στα βράχια, περιπατητές από την άκρη του αλιευτικού καταφυγίου ως και στην ανατολική άκρη, αρκετοί για πρωινό τρέξιμο, άλλοι για βόλτες με τους σκύλους τους. Κάποιοι πηγαίνουν στις δουλειές τους, υπάρχουν και κάποιοι που γυρνάνε απ’ αυτές, όπως μια κυρία που φροντίζει ηλικιωμένους. Στη μέση της διαδρομής μια πληγή στα τσιμέντα που μένει εδώ και μέρες ανοιχτή και περιφραγμένη σα να πρόκειται για κάποιο αξιοθέατο. Κατά κάποιο τρόπο είναι κιόλας, θυμίζοντας πως ανεξάρτητα των συνθηκών, τίποτα δε μένει στάσιμο.
Πέτρος Νικολάου