Aνηφόρισα στο Σελάκανο με ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν μπορώ να περιγράψω ούτε τη συγκίνηση, ούτε τα χρώματα και τα αρώματα της γης.
Eυχαριστώ απο Ψυχής το Μιχάλη Φραγκιαδάκη για τη φιλοξενία, βγάλαμε πευκόμελο και η εμπειρία ήταν συγκλονιστική για μένα που γύρισα και στα παιδικά μου χρόνια, σαν εγγόνι ενός από τους καλύτερους Μελισσοκόμους της εποχής του είχα πολλά να θυμηθώ .
Είναι ζόρικο αλλά και ανεκτίμητο να μυήσαι απο νωρίς στην κοινωνία των Μελισσών και στις αξίες της Ζωής.
«Και το τραπέζι με λινόν ευωδιασμένον εστρώθη, απάνω του οι χλωροί καρποί, απάνω κι η κερήθρα,
κι η ελιά γλυκιά στα στόματα, καθώς το φως στα μάτια» (Άγγελος Σικελιανός, ΔΕΙΠΝΟΣ).
Ευχαριστώ το Μιχάλη γιατί μου θύμισε ότι αληθινή ελευθερία είναι, να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο,
να μπορείς να λες όχι στον «εύκολο» πλουτισμό, στο ευτελές και στο χυδαίο.
Ελευθερία,απλότητα και πλούτο Ψυχής έχουν όλοι οι άνθρωποι που κατάφεραν να μην υποταχθούν στην αυτάρεσκη λαίλαπα της πλεονεξίας και στην ματαιοδοξία των ανεκπλήρωτων επιθυμιών.
Έχει σοφά ειπωθεί πως “αν οι μέλισσες εξαφανιστούν, απομένουν στον άνθρωπο τέσσερα χρόνια ζωής”.
Ο αγροτικός κόσμος εξαρτάται κατά 70% από αυτά τα έντομα. Εβδομήντα στα εκατό τρόφιμα που παράγονται σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τις μέλισσες.
Οι μέλισσες ανταλλάσουν μηνύματα μεταξύ τους με διάφορους τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος και περίεργος τρόπος επικοινωνίας είναι ο ξακουστός χορός της μέλισσας. Μια μέλισσα αρχίζει ξαφνικά να κουνάει πολύ έντονα τα φτερά της, δίνοντας την εντύπωση ότι χορεύει και με αυτόν τον τρόπο ενημερώνει τις υπόλοιπες για κάποιο μέρος στο οποίο μπορούν να βρουν τροφή. Επιπλέον, οι μέλισσες επικοινωνούν μεταξύ τους εκπέμποντας ήχους και οσμές
Η μέλισσα είναι το σύμβολο της εργατικότητας, της επιμέλειας, της τάξης, της τέχνης και της καλοσύνης.
Είναι ευλογημένη από τον Θεό γι’ αυτό είναι το πιο σοφό, το πιο γνωστικό πλάσμα στον κόσμο.
Η μέλισσα δεν μπορεί να ζήσει μόνη της, αλλά μόνο σε μια κοινότητα που λειτουργεί στην κατεύθυνση ενός μεγαλύτερου συνόλου, γεγονός που συμπίπτει με τον καταπληκτικό αριστοτελικό ορισμό του ανθρώπου ως κοινωνικού και πολιτικού όντος.
Στην οργανωμένη κοινωνία του μελισσιού οι δεξιότητες που κυριαρχούν είναι η συστηματική εργασία, ο αλληλοσεβασμός και η συνεισφορά με σκοπό την διατήρηση της υγείας και της ευημερίας του σμήνους.
Οι μέλισσες επίσης διακρίνονται για την εμμονή τους με την καθαριότητα.
Η μέλισσα ζει στη γη τουλάχιστον 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται απότους πιο παλιούς κατοίκους της, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα. Οι άνθρωποι θαύμασαν την κοινωνία της κυψέλης, έκαναν την μέλισσα αγαπημένο έντομο – σύμβολο ,που έγινε πηγή έμπνευσης για όλες τις μορφές τέχνης από τα προϊστορικά χρόνια έως και τις μέρες μας.
Οι μέλισσες κρατάνε την φύση ζωντανή, ο ρόλος τους στην διατήρηση υγειών και βιώσιμων οικοσυστημάτων είναι ιδιαίτερα σημαντικός.
Στην επάρκεια τροφής για τον άνθρωπο, αρκεί να σκεφτούμε πως μία στις τρεις μπουκιές φαγητό που τρώμε, το οφείλουμε στις μέλισσες.
Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση για να επιβιώσει.
Σ’ αυτόν τον αιώνα, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει.
Kι όπως είπε κάποτε κι ο Λέων Τολστόι:
Μια μέλισσα καθισμένη σ’ ένα λουλούδι κέντρισε ένα παιδάκι. Και το παιδί φοβάται τις μέλισσες και λέει πως σκοπός της μέλισσας είναι να κεντρίζει τους ανθρώπους.
Ο ποιητής θαυμάζει τη μέλισσα που είναι προσκολλημένη στην καρδιά του λουλουδιού και λέει πως ο σκοπός της μέλισσας είναι να ρουφάει το άρωμα του λουλουδιού.
Ο μελισσοκόμος, βλέποντας πως η μέλισσα μαζεύει τη γύρη των λουλουδιών και το γλυκό χυμό τους και τα μεταφέρει στη κυψέλη, λέει πως ο σκοπός της είναι να συγκεντρώνει το μέλι. Άλλος μελισσοκόμος, που μελέτησε από πιο κοντά τη ζωή του μελισσιού, λέει πως η μέλισσα μαζεύει τη γύρη και το χυμό για να θρέψει τις νέες μέλισσες και να βγάλει καινούργια βασίλισσα, πως ο σκοπός της είναι η διαιώνιση του είδους.
Ο βοτανολόγος παρατηρεί πως καθώς η μέλισσα πετάει με τη γύρη των δίοικων λουλουδιών στον ύπερο, τον γονιμοποιεί και βλέπει σ’ αυτό το σκοπό της μέλισσας. Άλλος παρακολουθώντας τη διασπορά των φυτών, βλέπει πως η μέλισσα συνεργεί στη διασπορά αυτή κι καινούργιος αυτός παρατηρητής μπορεί να πει πως σ’ αυτό βρίσκεται ο σκοπός της μέλισσας.
Όμως ο τελικός σκοπός της μέλισσας δεν εξαντλείται ούτε με τον ένα ούτε με το, άλλο, ούτε με τον τρίτο σκοπό, που είναι σε θέση να ανακαλύψει ο ανθρώπινος νους. Όσο ψηλότερα προχωρεί ο ανθρώπινος νους στην ανακάλυψη των σκοπών αυτών, τόσο πιο φανερό γίνεται γι’ αυτόν το απρόσιτο του τελικού σκοπού. Για τον άνθρωπο είναι προσιτή μονάχα η παρακολούθηση της αντιστοιχίας της ζωής της μέλισσας προς τ’ άλλα φαινόμενα της ζωής. Το ίδιο πρέπει να ειπωθεί και για τους σκοπούς των ιστορικών προσώπων και των λαών.