Πριν από ένα μήνα περίπου, ο 6χρονος γιος μας είχε την «ατυχία» να νοσήσει από κάτι σοβαρό – μικρόβιο στο αίμα- με όλες τις σοβαρές παρενέργειες που προκαλεί μια τέτοια νόσηση.
Ως γονείς νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους τους γιατρούς και εργαζομένους , που συνέβαλαν και ενεπλάκησαν στην «Οδύσσειά» μας από τη διαδρομή μας Νοσοκομείο Ιεράπετρας- Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου- Παιδιατρική Κλινική του ΠΑΓΝΗ.
- Νοσοκομείο Ιεράπετρας: κ. Παντελή Παντελή και κ. Πετρά Αντώνη, που ήταν οι μόνοι που εφημέρευαν ( Κυριακή πρωί ) και χωρίς να είναι η ειδικότητα τους , προσπάθησαν να μας κατευθύνουν σωστά , για να μην χάσουμε πολύτιμο χρόνο, βλέποντας να φτάνουμε με ένα παιδί που ούρλιαζε από τους πόνους.
- Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου: Την Δ/ντρια Παιδιατρικής κ. Μανιουδάκη Αργυρή , που από την πρώτη στιγμή και ενώ δεν εφημέρευε, ήταν δίπλα μας, συντόνισε την όλη κατάσταση, εκτιμώντας την σοβαρότητα και την κακή κλινική εικόνα που είχε το παιδί, δίνοντας μας παράλληλα δύναμη και θάρρος. Όλες τις ειδικευόμενες γιατρούς της κλινικής που ήταν εκείνο το απόγευμα μαζί μας, τον ορθοπεδικό κ. Χριστοφοράκη, που έγκαιρα και πολύ γρήγορα αξιολόγησε την κατάσταση και τον αναισθησιολόγο κ. Αντωνάκη Πέτρο, που βρέθηκε και εκείνος δίπλα μας και δεν μας άφησαν όλοι τους ούτε λεπτό μόνους. Η ομάδα του Αγίου Νικολάου ευτυχώς αντιλήφθηκε πολύ γρήγορα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού τα συμπτώματα θα μπορούσαν να παραπέμψουν και σε απλή ίωση και έτσι δεν χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Και μετά από τις πρώτες αιματολογικές εξετάσεις εκεί, μας ανακοινώνουν με απόλυτη ψυχραιμία και ενσυναίσθηση, ότι θα έπρεπε να φύγουμε επειγόντως για ΠΑΓΝΗ. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Όλη την υπόλοιπη κρίσιμη νύχτα, όλες τις υπόλοιπες μέρες, έστελναν όλοι τους μηνύματα και έδειξαν τέτοιο ενδιαφέρον, για να μαθαίνουν την πορεία του παιδιού μας , που είναι πέρα από κάθε ιατρικό καθήκον. Τα πρώτα ευρήματα έδειξαν μικροβιαιμία – σηψαιμία.
- Νοσοκομείο ΠΑΓΝΗ: Φτάνοντας στο ΠΑΓΝΗ, είδαμε μια ομάδα γιατρών- νοσηλευτών να μας περιμένουν. Στα Επείγοντα οι ειδικευόμενες παιδίατροι εξαιρετικές και ανθρώπινες, με υπομονή και με τεράστιο χαμόγελο είναι εκεί για όλα τα παιδιά.
Η πρώτη που κατέφθασε δίπλα μας στη συνέχεια ήταν η παιδο-ορθοπαιδικός κ. Ροζαλία Παπαδημητρίου και ενώ είχε φτάσει ήδη 23.00 το βράδυ , ήταν μαζί μας σε όλες τις διαδικασίες, εξετάσεις, υπέρηχους, δίπλα στον μικρό μέχρι 1.30 το πρωί, μέχρι να μας οδηγήσει η ίδια στην Παιδιατρική στο δωμάτιο. Μας μετέδωσε μια ηρεμία και μια ψυχραιμία που δεν φαντάζεται κανένας γονέας ότι μπορεί να βρει, πάντα χαμογελαστή, μιλώντας τόσο γλυκά στον μικρό ( πλέον είναι η αδυναμία του η κ. Ροζαλία), εξηγώντας του τι θα πρέπει να του κάνουν και γιατί. Από εκείνο το βράδυ δεν έλειψε μέρα από δίπλα του.
Όσο για την παραμονή μας στην Παιδιατρική για 15 μέρες , γνωρίσαμε μια ομάδα ανθρώπων γιατρών- νοσηλευτών, που λειτουργούν ως ομάδα, ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ως ΓΙΑΤΡΟΙ με απόλυτο επαγγελματισμό , αλλά ταυτόχρονα τόσο δοτικοί και τόσο ανθρώπινοι. Τόσο κοντά στα παιδιά , σε μας τους γονείς, που είναι αξιοθαύμαστο όλο αυτό το έργο που επιτελούν.
Ο κ. Γαλανάκης, ο Δ/ντής της Κλινικής , ένας άνθρωπος –γιατρός που εμπνέει τέτοια εμπιστοσύνη, που από την πρώτη στιγμή ήταν εκεί όλες τις ώρες, όλες τις μέρες, μεταδίδοντάς μας την σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά.
Όλη η ομάδα του κ. Γαλανάκη ήταν εκεί στο δωμάτιο 10, όχι μόνο για να καταγράφουν και να ενημερώνουν και να κάνουν συχνές επισκέψεις, αλλά ήταν εκεί για να συζητούν και να εξηγούν πρώτα στο μικρό τι πρέπει να γίνει και τι πρέπει να κάνει αναμειγνύοντας στη συζήτηση δεινόσαυρους και ποδοσφαιριστές, ανάλογα με το παιχνίδι που έβλεπαν να παίζει κάθε φορά ο μικρός ασθενής.
Τη Δ/ντρια Παιδιατρικής κ. Μανιαδάκη Ηλιάννα , πάντα δίπλα μας, συμμεριζόταν και συναισθανόταν και την ανάγκη μας ως γονείς που αγωνιούσαν να ακούσουμε ήρεμες και σταθερές κουβέντες ενθάρρυνσης , κερδίζοντας ταυτόχρονα και τον μικρό Μάξιμο με τις ποδοσφαιρικές της γνώσεις.
Την ειδικευόμενη γιατρό, κ. Αγγελική Ηρακλέους, που ήταν δίπλα στον μικρό, από την πρώτη νύχτα και μέχρι τώρα σε όλες τις «επανεξετάσεις» του, κάνοντας τον να αισθάνεται οικεία και να ξέρει ότι εκεί στη κλινική , τον περιμένει η «φίλη» του η κ. Αγγελική από την Κύπρο.
Μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους γιατρούς- Δ/ντές Κλινικής, φοιτητές, που πέρασαν από το δωμάτιο 10 του ΠΑΓΝΗ για δύο ολόκληρες βδομάδες.
Νοσηλευτικό προσωπικό: Τόσο επαγγελματίες , τόσο άρτια καταρτισμένοι, τόσο πρόσχαροι και τόσο δεμένοι μεταξύ τους, τόσο κοντά σε όλους τους μικρούς ασθενείς, που κερδίζουν και αυτή την τόσο δύσκολη ηλικία ( νηπιάκια έως και εφηβάκια).
Το προσωπικό καθαριότητας της κλινικής , άνθρωποι που έκαναν όσο καλύτερα τη δουλειά τους, περνώντας αρκετές φορές τη μέρα από τα δωμάτια, με το χαμόγελο πάντα και την ευχάριστη διάθεση, γνωρίζοντας όλα τα παιδιά με τα μικρά τους ονόματα.
Η 7η ΥΠΕ Κρήτης πρέπει να είναι περήφανη για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που στελεχώνουν αυτά τα νοσοκομεία. Παρά τις δυσκολίες και τις ελλείψεις στον τομέα της Υγείας , αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν στις πλάτες τους όλο αυτό το έργο και κερδίζουν καθημερινά κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, σώζοντας ζωές και αυτό οφείλεται όχι μόνο στην άρτια επιστημονική τους κατάρτιση , αλλά και στο φιλότιμό τους !
Ευγνώμων σε όλους .
Οι γονείς
Γιάννης & Κλαίρη Μαγούλη