Ο χθεσινός θάνατος του 30χρονου στο δρόμο Στομίου Γρα Λυγιάς, δεν ήταν ο πρώτος και αν τίποτα δεν αλλάξει σίγουρα δεν θα είναι και ο τελευταίος σε αυτές τις περιοχές.
Για όσους μας διαβάζουν από μακριά και δεν ξέρουν, μιλάμε για ένα δρόμο που ενώνει δύο κοντινούς οικισμούς που βρίσκονται στην καρδιά της θερμοκηπιακής Ιεράπετρας, μια περιοχή στην οποία μένουν χιλιάδες μετανάστες, εργάτες γης και μετακινούνται καθημερινά, μέρα ή νύχτα, με τα πόδια ή με ποδήλατα σε ένα πολύ στενό δρόμο με ανύπαρκτο φωτισμό και χωρίς πεζοδρόμηση. Και βέβαια μαζί με αυτούς καθημερινά και δεκάδες νταλίκες φορτωμένες με όλη την αγροτική παραγωγή της περιοχής.
Μια κατάσταση που φυσικά δεν είναι καινούρια, έτσι ήταν πάντα, και βέβαια αυτό δεν συμβαίνει καθόλου τυχαία, ούτε και είναι το μοναδικό πρόβλημα της περιοχής.
Γιατί; Διότι οι χιλιάδες μετανάστες που ζουν εκεί δεν ψηφίζουν. Γιατί αυτοί που ψηφίζουν δεν ζουν εκεί, και όσοι ζουν εκεί και ψηφίζουν είναι λίγοι, δουλεύουν απ’ το πρωί ως το βράδυ και λίγο μπορούν ή και θέλουν να επηρεάσουν θετικά για θέματα που δεν έχουν άμεσα να κάνουν με την αγροτική παραγωγή.
Τα περασμένα 2-3 χρόνια πολύ συζήτηση έγινε στην Ιεράπετρα για την υποβάθμιση των αστυνομικών υπηρεσιών και ένα βασικό επιχείρημα της περιοχής ήταν και οι χιλιάδες μετανάστες που ζουν κυρίως στις περιοχές αυτές, οι οποίοι βόλεψαν τότε για να ζητά η Ιεράπετρα καλύτερη αστυνόμευση.
Αυτό που ποτέ όμως δεν ακούστηκε είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν σε αυτά τα σημεία, ντόπιοι και αλλοδαποί, έχουν τις ίδιες ανάγκες για να ζουν σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, χωρίς να κινδυνεύουν από τη ρύπανση ή επειδή απλά αποφάσισαν να βγουν για 5 λεπτά από το σπίτι τους.
Αιτήματα για βελτίωση της περιοχής που ποτέ και από κανένα δεν τέθηκαν για τις συγκεκριμένες περιοχές.
Κι έτσι όλοι οι υπόλοιποι περνάμε από εκεί με κλειστά μάτια και μύτες, για να μην έρθουμε σε επαφή με την περιοχή που λειτουργεί ως η πραγματική χωματερή της Ιεράπετρας, για την οποία όλοι ξέρουν πως και γιατί δημιουργήθηκε αλλά και γιατί συντηρείται έτσι.
Πέτρος Νικολάου