Χθες, τελικά, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα Δευτέρα. Απ’ τη μια, το μεσημέρι μας ήρθε στο σταθμό ο Αλέξης Μεταξάκης, συνομήλικος, συμμαθητής, και ένα παιδί με το οποίο μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Είχαμε χαθεί, και τον ξαναθυμήθηκα και εγώ και άλλοι πολλοί για πολύ δυσάρεστους λόγους.
Απ’ την άλλη, λίγο αργότερα, βλέποντας τηλεόραση, είδα τον Ηλία Μόσιαλο, ένα άνθρωπο που παρακολουθώ και σέβομαι πολύ, γιατρός και καθηγητής Δημόσιας Υγείας και Πολιτικής, να ξεφεύγει ελαφρώς σε μια εκπομπή της ΕΡΤ3 αφιερωμένη στην πανδημία, η οποία συνεχίζει την πορεία της χωρίς να ενδιαφέρεται για τις απόψεις κανενός.
Τον κ. Μόσιαλο, φαντάζομαι πολλοί θα τον έχετε παρακολουθήσει, πολύ ή λίγο, τους τελευταίους μήνες, αφού είναι ένας από εκείνους τους «ειδικούς» που καλούνται συχνά σε τηλεοπτικές εκπομπές, χωρίς να έχει φτάσει στο επίπεδο του «μαϊντανού», τον οποίο έχουν κερδίσει επάξια κάποιοι συνάδελφοί του.
Ο Ηλίας Μόσιαλος λοιπόν, που γενικά έχει ένα συγκροτημένο και συγκρατημένο λόγο, για λόγους που δεν κατάλαβα ακριβώς, ανέβασε τους τόνους απέναντι σε μια έκπληκτη δημοσιογράφο, η οποία χωρίς να το θέλει, έγινε πιθανότατα το αντικείμενο μιας συσσωρευμένης οργής απέναντι στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι ειδήσεις σχετικές με την πανδημία από τα ΜΜΕ, στα οποία σαφώς καταλόγισε πως έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης.
Έχει φυσικά απόλυτο δίκιο.
Κάπου εδώ ξανάρχεται στο μυαλό ο Αλέξης Μεταξάκης. Ένας άνθρωπος ο οποίος λόγω του εμβολιασμού του με το σκεύασμα της AstraZeneca, παραλίγο να χάσει τη ζωή του, αλλά ταυτόχρονα ήταν και ένα πρόσωπο, ανάμεσα σε ελάχιστα άλλα, των οποίων οι «περιπέτειες» που προέκυψαν μετά τον εμβολιασμό τους, προβλήθηκαν μαζικά από τα ΜΜΕ και φυσικά έγιναν ο λόγος να προκληθεί φόβος και αρκετός κόσμος να μην εμβολιαστεί.
Έξι μήνες μετά την απίστευτη περιπέτεια υγείας του Α. Μεταξάκη, πρέπει να πληρώνει rapid test για να μπορεί να εργαστεί
Μετά από ένα περιστατικό που πλέον έχει περάσει στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία ως κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί και την...
Ο Αλέξης, όπως και εγώ, κάναμε το εμβόλιο, συνειδητά από τους πρώτους όταν ήταν διαθέσιμο για την ηλικία μας. Αν και ξέχασα να τον ρωτήσω, κάνω την υπόθεση πως σε αντίθεση με εμένα, εκείνος μπορεί και να μην γνώριζε με πολλές λεπτομέρειες ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο είχε προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες σε κάποια άτομα κυρίως νεαρών ηλικιών, και βέβαια σε άλλες χώρες κάποιοι είχαν χάσει και τη ζωή τους. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής έχοντας διαβάσει εξαντλητικές πληροφορίες σχετικά με όλα τα εμβόλια και γνωρίζοντας πως μαζί με εμένα έκλειναν μαζικά ραντεβού και πολλές χιλιάδες άλλοι, μετρούσα τις μέρες μετά τον εμβολιασμό μου περιμένοντας πότε θα έρθει η είδηση. Δυστυχώς ήρθε από τον Αλέξη.
Πρόκειται για λίγες εξαιρέσεις, όμως εκείνες τις ημέρες στα τέλη του περασμένου Απρίλη, είχε φανεί στο εξωτερικό και είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό και στην Ελλάδα, πως οι εξαιρέσεις αυτές ήταν συχνότερες με το εμβόλιο της AstraZeneca σε σχέση με τα mRNA εμβόλια.
Όπως όμως γίνεται συνήθως, και είναι και το ένα βασικό ζήτημα για το οποίο κατηγόρησε τα ΜΜΕ ο κ. Μόσιαλος, οι εξαιρέσεις υπερπροβάλλονται, οι ουσία αγνοείται, αλλά κυρίως διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα.
Το ανθρώπινο μυαλό δεν είναι σχεδιασμένο για να κουράζεται αναλύοντας πληροφορίες. Αντίθετα δέχεται με ευχαρίστηση ένα γεγονός το οποίο γίνεται εύκολα κατανοητό και προχωρά παρακάτω.
Η δεύτερη κατηγορία του καθηγητή ήταν η προβολή και ο δημόσιος λόγος επιστημόνων και γιατρών οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη διαχείριση μιας πανδημίας, αλλά έχουν πολύ καλή σχέση με τις κάμερες και το FB, που ήρθαν να αποτελειώσουν την κατάσταση
Και στα δύο έχει φυσικά απόλυτο δίκιο. Όμως τώρα θα πρέπει να προσθέσουμε πως η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, και ο ρόλος της πλειοψηφίας των ΜΜΕ και των διάφορων «ειδικών» σε αντίθεση με πολλά άλλα θέματα τα οποία τους απασχολούν, έχουν πολύ, πάρα πολύ, πρακτικές συνέπειες στις ζωές όλων μας.
Το πρόβλημα με τα όσα είπε ο καθηγητής είναι πως ο λόγος του έρχεται πάρα πολύ καθυστερημένα κι αυτό συμβαίνει, μεταξύ άλλων, γιατί και ο ίδιος όσο καλά γνωρίζει την επιστήμη του άλλο τόσο δεν γνωρίζει την «τέχνη» της επικοινωνίας την οποία παίζουν στα δάχτυλα τα περισσότερα ΜΜΕ.
Την ώρα που ο Αλέξης Μεταξάκης έκανε το ένα χειρουργείο μετά το άλλο, την ώρα που ήταν απολύτως φανερό πως το πρόβλημά του οφειλόταν στον εμβολιασμό του, την ίδια ώρα που ο ίδιος έβγαινε με Skype σε πανελλήνια μετάδοση από το δωμάτιο του Νοσοκομείου του, δεν υπήρξε κανείς με γνώσεις και ορθό λόγο που να μπορέσει να μιλήσει με ειλικρίνεια για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Έξι μήνες μετά φτάνουμε στο σήμερα. Τα ρεκόρ των κρουσμάτων αλλάζουν μέρα με τη μέρα, οι θάνατοι από τον κορωνοϊό (και όχι από τα εμβόλια), αυξάνονται, και ο Αλέξης Μεταξάκης αναγκάζεται να κάνει rapid test για να πάει στη δουλειά, πληρώνει θεραπείες, και ταλαιπωρείται από ανθρώπους που πληρώνονται για να αδιαφορούν.
Αντίθετα θα μπορούσε είναι ένα πρόσωπο το οποίο θα συμβολίζει ότι ακόμα κι αν κάποια στιγμή η τύχη σταθεί σκληρή απέναντί σου, υπάρχει ένα σύστημα οργανωμένο τόσο για να εξηγήσει την «πραγματική πραγματικότητα» σε όλους, αλλά και να φροντίσει να γίνει κατανοητό πως αντίθετα με τις απειροελάχιστες εξαιρέσεις που αποκαλύπτονται μετά από ένα εμβολιασμό, τα οργανωμένα κράτη δεν επιτρέπουν εξαιρέσεις στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους πολίτες τους.
Νομίζω πως αν ο Ηλίας Μόσιαλος τύχαινε να συναντήσει τον Αλέξη Μεταξάκη θα έκαναν μια κουβέντα της οποίας το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χρήσιμο για όλους μας, ειδικά τώρα, που όπως φαίνεται οι σκέψεις έχουν αρχίσει ξανά να θολώνουν.
Πέτρος Νικολάου