Αρκετές παρατηρήσεις και πολλά ερωτηματικά διατύπωσε η ΕΕ για το στρατηγικό σχέδιο που υπέβαλλε η Ελλάδα για την νέα ΚΑΠ, ζητώντας σχετικές εξηγήσεις και αλλαγές σε πολλά σημεία του.
Μεταξύ των παρατηρήσεων αυτών περιλαμβάνονται και ερωτήματα σχετικά με τον μεγάλο αριθμό των συνδεδεμένων, την αναδιανεμητική και την περικοπή των ενισχύσεων κάτω των 250€ από το 2023, τα οποια αφορούν ιδιαίτερα και την Ελαιοκαλλιέργεια.
Ωστόσο, όπως φαίνεται από την αναρτημένη στο διαδίκτυο απαντητική επιστολή του ΥπΑΑΤ στην ΕΕ, ενώ γίνεται αποδεκτός ο περιορισμός του αριθμού και τού ύψους των συνδεδεμένων, δεν απαντώνται, μάλλον προς το παρόν, τα ερωτήματα για την αναδιανεμητική και την περικοπή των μικρών ενισχύσεων.
Έτσι, δεν γίνεται αντιληπτό αν θα υπάρξει κάποια, έστω και μικρή, βελτίωση της δεινής θέσης στην οποία θέτει την ελαιοκαλλιέργεια το αρχικό στρατηγικό σχέδιο.
Πάντως, σωστό θα ήταν, έστω και την τελευταία στιγμή, οι συντάκτες του στρατηγικού σχεδίου αλλά και η πολιτική ηγεσία να κατανοήσουν ότι δεν είναι σωστό να θυσιάζεται η ελαιοκαλλιέργεια υπέρ άλλων ατελέσφορων σκοπιμοτήτων.
Κι αυτό γιατί, η ελαιοκαλλιέργεια (βλ. Πιν.1)., παρά τις συνεχείς σε βάρος της πολιτικές, εξακολουθεί να αποτελεί τον κυριότερο κλάδο αγροτικής παραγωγής που απασχολεί 233.000 γεωργικές εκμεταλλεύσεις που αποτελούν το 38,5%, δηλαδή την πλειοψηφία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της χώρας.
Και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η Ελαιοκαλλιέργεια, η οποία με το στρατηγικό σχέδιο που υποβλήθηκε έχει υπαχθεί στην κατηγορία «Μόνιμες καλλιέργειες», στην πράξη εξομοιώνεται με ασκεπείς εκτάσεις και βοσκοτόπους.
Ετσι, οι ενισχύσεις που προβλέπονται για αυτή είναι: Άμεσες ενισχύσεις 29€/στρ. (Πιν.2) και αναδιανεμητική 11 €/στρ για εκμεταλλεύσεις με έκταση 10-40 στρ.(Πιν.3)
Και είναι φανερό ότι αν οι ενισχύσεις κάτω από 250€/στρ. περικοπούν, τοτε ελαιοκαλλιεργητές με εκτάσεις κάτω από 8 στρ. διαγράφονται τελείως από τις ενισχύσεις. Και αυτό σημαίνει ότι π.χ. στην Κρήτη, όπου η μέση έκταση ελαιώνων ανά εκμ/ση είναι μόλις 11 στρ., ένα ποσοστό περίπου 40% των ελαιοκαλλιεργητών θα τεθεί εκτός ενισχύσεων.
Έτσι, η ελαιοκαλλιέργεια, παρά την τεράστια ιστορική, κοινωνική και οικονομική σημασία της και παρά το ότι υπήρξε η πρώτη ενισχυόμενη καλλιέργεια από την ΚΑΠ από το 1969, θα συνεχίσει να εγκαταλείπεται και τελικά θα καταρρεύσει πλήρως! ! Αν όμως αυτό, αποτελει στοχο της ΕΕ η της Εθνικης πολιτικης, θα πρέπει με παρησία να διευκρινιστεί!
Οι προτάσεις τού ΣΕΔΗΚ για την ελαιοκαλλιέργεια
Ο ΣΕΔΗΚ για την ελαιοκαλλιέργεια έχει υποβάλλει έγκαιρα τα υπομνήματα (αρ. 71/14-4-2021 και 133/16-12-2021) τα οποία όμως, δυστυχώς, ούτε λήφθηκαν υπόψη αλλά ούτε καν απαντήθηκαν! Και με τα υπομνήματα αυτά ο ΣΕΔΗΚ είχε ζητήσει:
1.Ένταξη της Ελαιοκαλλιέργειας σε χωριστή ειδική «κατηγορία» ή «αγρονομική περιφέρεια» επειδή λογω της φύσης της δεν μπορεί και δεν πρεπει να συγκρίνεται και να εξισώνεται με ασκεπείς εκτάσεις και βοσκότοπους.
2.Υποστηριξη των παραδοσιακών ελαιώνων που βρίσκονται σε δύσβατες επικλινείς περιοχές, οι οποίοι, λόγω αυξημένου κόστους καλλιέργειας δεν είναι ανταγωνιστικοί και εγκαταλείπονται με συνέπεια να γίνονται θύματα πυρκαγιών με όλες τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες.
3.Αποκατάσταση των ελαιοπαραγωγών με ελαιώνες κάτω των 4 στρ. και ενισχύσεις κάτω από 250 ευρώ, οι οποίοι αντεπιστημονικά εξαιρούνται με την ισχύουσα ΚΑΠ, και υπαγωγή τους στο μέτρο των ενισχύσεων των 1250 € ανά εκμετάλλευση που προτείνεται από θεσμούς της ΕΕ για μικρούς παραγωγούς.