Αρχή του παραμυθιού. Καλησπέρα σας!
Το παρόν άρθρο γράφεται αυθόρμητα και ειλικρινά μετά από περίσκεψη με αφορμή μια απορία που δέχτηκα από άτομο του προσωπικού του Δήμου Ιεράπετρας. Επί λέξη μου είπε: «Ακόμη δεν κατάλαβα γιατί σε έδιωξαν από τη νέα βιβλιοθήκη του Δήμου;»
Απάντησα την αλήθεια: «Γιατί εμπόδισα τη συστέγασή της με τη Μορφωτική Στέγη.»
Η ιστορία ξεκινά από παλιά. Ανέκαθεν είχαμε μια βιβλιοθήκη-καραβάνι που άλλαζε ορόφους τοποθεσίες και ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο. Έγινε μια προσπάθεια αναμόρφωσης πριν από 10 χρόνια όμως απέτυχε και αυτή.
Πάντα τη βιβλιοθήκη την είχε υπό την επιμέλεια της, με την ανοχή του Δήμου, η Μορφωτική Στέγη Ιεράπετρας. Ένας σύλλογος χρόνων που έχει προσφέρει πολλά αλλά με φθίνουσα πορεία μέσα στο χρόνο.
Με τη βοήθεια της Περιφέρειας η οποία χρηματοδότησε το έργο έγινε και η μεγάλη προσπάθεια να έχουμε μια νέα βιβλιοθήκη επιτέλους αντάξια της πόλης και της ιστορίας μας. Και όπως είναι λογικό θα περίμενε κάποιος στο όνομα του πολιτισμού να υπάρχει αγάπη, συνεργασία, ομόνοια και σύμπνοια για το μεγάλο αυτό έργο.
Κλήθηκα από τον ίδιο τον απερχόμενο Δήμαρχο να βοηθήσω και το έκανα με αυταπάρνηση, γνώση και επίγνωση του εγχειρήματος. Και βέβαια τα εμπόδια ήταν πολλά!
Καταρχάς δεν είχε ξεκαθαριστεί το θέμα της ιδιοκτησίας των βιβλίων. Τα μισά ήταν του Δήμου, τα άλλα της Μορφωτικής Στέγης. Η Στέγη εκβίαζε θεωρώντας όλα τα βιβλία δικά της για την περιβόητη συστέγαση.
Μα που στον κόσμο όλο ηγείται μιας βιβλιοθήκης ένας Σύλλογος, όποιος κι αν είναι αυτός;
Πολύς λόγος έγινε και για τα βιβλία που πήγαν προς ανακύκλωση. Τα βιβλία έπρεπε να πάνε αφού προηγουμένως τα περιποιήθηκαν δεόντως μέσα στο μικρό αποθηκάκι που ήταν 3 αρουραίοι και τελικά δεν υπήρχε δυνατότητα απολύμανσης.
Αυτό ξέχασε να το πει η αντιδήμαρχος καθαριότητας αλλά καταλαβαίνω ότι η η πίεση ήταν μεγάλη.
Να ξεκαθαρίσω ότι ο διασυρμός μου ήταν μεγάλος, η λασπολογία απίστευτη κι όμως καταφέραμε μέσα από 30.000 ταλαιπωρημένα βιβλία να ξεκαθαρίσουμε τα 15.000. Τόσα χωρούσαν στο νέο χώρο, Τα άλλα έμειναν σε αποθήκη για να συζητηθεί τι θα γίνει και με αυτά. Στα υπόψιν πως η παλιά βιβλιοθήκη είχε 15 χρόνια να ενημερωθεί οπότε στην καινούρια έπρεπε να μείνει χώρος και για τα νέα βιβλία.
Τέλος πάντων το έργο παραδόθηκε. Τιτάνιο σε κούραση σωματική και πνευματική. Όποιος και αν περάσει σήμερα από τη νέα βιβλιοθήκη μπορεί να δει και να κρίνει το αποτέλεσμα. Πιστεύω όμως ότι ο μόνος που ένιωσε και τη δουλειά και το αποτέλεσμα ήταν ο κύριος Τζάβλας ο οποίος ανέλαβε για λίγο σαν σύμβουλος αλλά εν τέλει ούτε ο ίδιος άντεξε αυτή την παθογένεια, αυτόν τον «πολιτισμό» και αποχώρησε!
Στη συνέχεια ήρθε και το τίμημα με την αποχώρησή μου διότι αυτό μου ζητήθηκε να κάνω. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Προεκλογική η χρονιά και τα ψηφαλάκια πολύτιμα!
Αυτή τη στιγμή που γράφω όχι θέση δεν θέλω, ούτε απ’ έξω δεν θέλω να περνώ είναι θέμα αξιοπρέπειας και όχι ευτελών συναλλαγών.
Στο προκείμενο: Εγκαινιάστηκε η νέα βιβλιοθήκη στο χώρο του παλιού Δημαρχείου. Κόστισε 250.000 ευρώ αν και προεκλογικά ειπώθηκε πως κόστισε 500.000.
Ένα τέτοιο έργο όταν εγκαινιάζεται πρέπει και να λειτουργεί. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η παιδική βιβλιοθήκη δεν είναι ανοιχτή, ακόμα δεν έχουν μπει τα κατάλληλα τραπεζοκαθίσματα για τα παιδιά, ο μηχανισμός για τα ΑΜΕΑ που συνδέει τον κάτω όροφο με τον επάνω δεν λειτουργεί γιατί έχει χαθεί το κλειδί και πάνω στον όροφο της κύριας βιβλιοθήκης η κατάσταση είναι τελείως τραγική.
Όχι δεν μιλώ για την υπάλληλο που αυτή τη στιγμή αντί του κατάλληλου λογισμικού που θα έπρεπε να υπάρχει και να είχε αγοραστεί, δουλεύει με ένα αρχείο Excel που έφτιαξε υπάλληλος του Δήμου.
Μιλώ για τον τρόπο γενικά της λειτουργίας της βιβλιοθήκης.
Πριν μια βδομάδα συνάντησα τυχαία κάποια αντιδήμαρχο που λύνει και δένει μέσα στο Δήμο και μου είπε «εγώ ανέλαβα την ευθύνη μου στο ακέραιο ανέλαβε και εσύ τις δικές σου πολλά μας τα έχεις πει.»
Ποια ευθύνη έχεις αναλάβει κυρία μου; Nα διορίζεις προσωπικό μέσω του προγράμματος καθαριότητας; Γιατί δεν μονιμοποιείς σαν βοηθητικό προσωπικό αυτές τις κυρίες και γιατί δεν παίρνετε μια βιβλιοθηκονόμο και μια μουσειολόγο κάτω στο ψηφιακό μουσείο; Γιατί δεν ολοκληρώνετε το έργο ώστε να λειτουργεί η βιβλιοθήκη με προσωπικό με βάρδιες και τα απογεύματα;
Γιατί δεν λέτε στη Μορφωτική Στέγη να στεγαστεί σε άλλο χώρο ως οφείλει να κάνει;
Nα υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στο χώρο. να έρχονται σε επαφή μα δασκάλους και καθηγητές σχολείων. και να έρθουν σε επαφή τα νέα παιδιά με το βιβλίο;
Nα ιδρυθεί επιτέλους παράλληλα ένα αληθινά πολιτιστικό κέντρο με δραστηριότητες για παιδιά και γονείς;
Nα φύγουν από την είσοδο του κτηρίου αυτά τα μάρμαρα του θανάτου, να βαφτεί, να πάρουν το χρώμα τους και αυτές οι εμβληματικές κολόνες, να έχει (λέμε τώρα) καφέ κουφώματα και να αγκαλιάζει ζεστά το είναι μας;
Μα τι λέω ε; 300 ευρώ έδωσα από την τσέπη μου για να αγοράζω μωρομάντηλα να σκουπίζονται ένα ένα τα βιβλία που ήταν μέσα στη μαρμαρόσκονη γιατί αποφασίστηκε να τριφτούν τα μάρμαρα κάτω χωρίς καμιά ενημέρωση να προλάβουμε να σκεπάσουμε τα βιβλία. Και για μεροκάματα εργατών να μεταφέρουν τις γεμάτες σκόνη κλούβες με τα βιβλία από το ένα δωμάτιο στο άλλο υπό την απειλή της Μορφωτικής Στέγης.
Μιλάμε για Πολιτισμό ή για Νέο Μεσαίωνα ; Η Πολιτική μου είπατε δεν έχει συναισθήματα. Έχουν όμως οι ψηφοφόροι. Σε έναν αληθινά πολιτισμένο κόσμο κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαξιώνει κανέναν και κανείς δεν πρέπει να δίνει το δικαίωμα να υποτιμούν την αξιοσύνη και την νοημοσύνη του.
Και μιας και η νέα βιβλιοθήκη ονομάστηκε Μαρία Λιουδάκι, υψώνω τα μάτια ψηλά και της λέω: «Tι σημαίνει αληθινή Μόρφωση στον περίπλοκο και σκοτεινό καιρό που ζούμε; Eσένα σε αφάνισαν οι φασίστες, κι εμένα κάτι τάχα μου προοδευτικοί σοσιαλαριστεροί με πολύ βαθιά δεξιά τσέπη!»
Τέλος του παραμυθιού. Καληνύχτα σας!
Μετά τιμής και καθαρής συνείδησης,
Μαρία Αγιασοφίτη