Την Τετάρτη, 15 Δεκεμβρίου, το Θερμοκήπιο αγγίζει την πανδημία με μουσικές εμπνευσμένες από τον πόνο και την αρρώστια.
Και ανοίγει την πόρτα του στην μικρή ‘Μύρτιδα’ που το σώμα της θάφτηκε βιαστικά σ’ έναν ομαδικό τάφο μαζί με τα σὠματα βρεφών και ενήλικων που υπήρξαν θύματα (ή ‘κρούσματα’ κατά την σημερινή ορολογία) της επιδημίας που σκότωσε και τον Περικλή.
Η Μύρτιδα ξανάδε το Αττικό φως που φώτιζε τα παιχνίδια της πριν από λίγα χρόνια και «αποκαταστάθηκε» από επιστήμονες αποκτώντας πρόσωπο. Το βλέμμα της μας σπρώχνει να σκεφτούμε όσα έζησε και ένιωσε πριν πεθάνει, βασισμένοι στην μαρτυρία του Θουκυδίδη.
Παρνάσσιος Ετεόκρης